ژوسکن دوپره
یک مورخ نقل کرده است ژوسکن دوپره در دهه 1460یا 70 در میلان از میان غبار پدیدار شد. قاعدتا او باید از مه و غبار بیرون می آمد تا بتواند ببیند چه می نویسد. ژوسکن در حدود سال 1440 در پیکاردی به دنیا آمد و احتمالا موسیقی را زیر نظر اکگهم آهنگساز فرا گرفت. اکگهم نامی بزرگ در زمان خودش بود ولی ما امروز به ژوسکن بیشتر توجه می کنیم.
بجز این موضوع، چیز زیادی درباره زندگی ژوسکن نمی دانیم. او بسیار مسافرت می کرد و به عنوان خواننده و آهنگساز برای پاپ ها، شاهان و دیگر آدم های کله گنده در میلان و رم و همچنین در دربار پادشاه فرانسه، لویی دوازدهم کار می کرد. ژوسکن اهل شوخی های شیطنت آمیز هم بود. پس از آنکه از صبر کردن برای وعده ای که پادشاه فرانسه برای افزایش مقرری او داده بود خسته شد، موتتی بر روی متن " کلام خویش را به بنده ی خود به یاد آر " تصنیف کرد. لویی پیام را دریافت و ژوسکن به پول خویش رسید، سپس موتتی دیگر نوشت " ای خداوندگار، تو با بنده ات به بزرگواری رفتار نمودی " .
یک تکنیک متداول تصنیف کردن موسیقی در آن روزها ساختن یک مس یا موتت بر روی ملودی یک کانتوس فیرموس یا آواز تثبیت شده بود. کانتوس فیرموس یک آواز گرگوری یا آواز معروف دیگری از آن دوران بود. یکی از مشهورترین ملودی های کانتوس فیرموس، لوم آرمه است که تمام موضوع آن درباره مردی است با شمشیری در دست. در روزگار ژوسکن تا وقتی کسی دست کم یک مس لوم آرمه نساخته بود اصلا کسی به حساب نمی آمد. ژوسکن دو مس لوم آرمه نوشت صرفا برای اینکه خیالش کاملا راحت باشد.
سرانجام ژوسکن از مسافرت دایم خسته شد و در سال های آخر عمر به خانه اش در پیکاردی بازگشت. او در سال 1521 درگذشت و راه را برای آهنگسازانی که نسل بعد از ژوسکن نام یافتند باز کرد. این گروه شامل نیکولاس گومبرت، آدریان ویلارت و کلمنس نون پاپا ( کلمنسی که پدر نیست ) بودند. دلیل لقب عجیب آخرین نفر به خوبی مشخص نیست هر چند نباید ارتباطی با مشکلات خانوادگی وی داشته باشد.